สวัสดีครับเพื่อนๆสมาชิก มาถึงตอนจบแล้วนะครับของเรื่องราวประสบการณ์ตรงของเพื่อนสมาชิกของชมรมฯเราที่นำเรื่อง การถ่ายเลือด หรือ Phlebotomy มาแบ่งปันในห้องไลน์ชมรมฯ ติดตามอ่านกันเลยครับ

“ผ่านไป7 เดือนนับจากครั้งแรก โดนไปร่วมสิบครั้ง ครั้งหนึ่งไป รพ. แล้วพยาบาลคนเดิมไม่อยู่ เราก็พยายามบอกคนใหม่ว่าคนเดิมเขาทำยังไงถึงเลือดออกดี เขาก็ไม่ฟัง แกล้งแทงแรงๆอีกต่างหาก….กลับบ้านแขนช้ำอีก
จากนั้นก็ขอหมอ….พอครับ ผมยอมตายดีกว่าหากต้องมาทรมานแบบนี้ทุกเดือน
ก็มาคิดนะว่าทำไมคนที่เขาไปบริจาคเลือดเขาไม่เห็นมีปัญหาเลย วิธีการก็เหมือนๆกัน แต่ผมก็หยุดทำมาเกือบสิบปีเพราะคนป่วยอย่างเราไปให้บริจาคเลือดเองไม่ได้
กระทั่งเมื่อสองวันที่ผ่านมาผมไปหาหมอที่ รพ. ชลบุรี มีแผนกรับบริจาคเลือด หมอให้ไปทำที่ตึกนั้น มันแตกต่างกันมากจริงๆ พยาบาลเขาจะเลือกเส้นเลือดอย่างละเอียด มาช่วยกันดู 2 คน มีเด็กใหม่คนหนึ่งกับหัวหน้า ward แล้วตกลงกันว่าเอาตรงนี้
พยาบาลใช้เข็มเหล็ก และแทงเข้าไปไม่ลึก ไม่เกิน 1.5 cm. ตอนแทงหงายปากฉลามขึ้นแทงแล้วหมุนเข็มคว่ำลงเพื่อหลังจากแปะเข็มด้วยเทปกาวที่โคนเข็มแล้ว ปลายด้านเปิดกว้างของเข็มที่กระดกขึ้นจะไม่ไปแนบกับผนังด้านในของหลอดเลือดด้านบนทำให้เลือดไหลเข้าเข็มได้เต็มที่
ไหลปรี๊ดๆเลยคับ 10 นาทีได้เลือดเต็มถุง เสร็จแล้วพยาบาลสั่งเลยว่าต้องกดแผลไว้ด้วยสำลีนาน 15 นาที ขณะนอนพักเพื่อรอวัดความดันก่อนกลับบ้าน
มันเป็นความสุขบนความเจ็บป่วย เป็นความรู้สึกดีๆที่หาได้ยากจริงๆ แผลล่าสุด ไม่มีรอยช้ำเลย”

เพื่อนๆสมาชิกครับ ในความเห็นส่วนตัวผมแม้ไม่เคยผ่านการบริจาคเลือดแบบคนปกติทั่วไป แค่เพียงต้อง ไปเจาะเลือดทุกครั้งตามหมอนัดเพื่อติดตามผลเลือดทั่วๆไป บางครั้งผมยังต้องหลุดปากร้อง เจ็บๆ ออกมาเบาๆเมื่อเจอ เจ้าหน้าที่พยาบาลที่ไม่ค่อยชำนาญหรืออาจไม่ค่อยได้ใส่ใจทำอย่างเบาๆให้กับเราซึ่งคงเป็นเพราะต้องเจาะให้กับผู้ป่วยจำนวนมากในแต่ละวัน
สุดท้ายนี้ ผมต้องขอขอบคุณ คุณบูรชัย มากๆเลยครับ สำหรับ เรื่องราวประสบการณ์ที่น่าสนใจและน่าจะเป็นประโยชน์กับเพื่อนๆสมาชิกและประชาชนทั่วไปไม่มากก็น้อย
#mpn #mpnthailand